ΤΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΜΟΥ

ΟΣΑ ΕΓΩ ΕΤΡΑΒΗΞΑ
ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ
ΤΑ ΕΧΩ ΓΙΑ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ
ΚΑΙ ΚΛΑΙΕΙ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ

ΜΙΚΡΕΣ ΧΑΡΕΣ ΕΓΕΥΤΗΚΑ
ΚΑΙ ΠΟΝΟ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟ
ΤΩΡΑ ΤΑ ΣΥΛΟΓΙΖΟΜΑΙ
ΜΑ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΤΑ ΣΚΕΠΤΟΜΑΙ
ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΓΥΡΙΖΩ
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΝΙΩΣΑ ΧΑΡΑ
ΤΟ ΛΕΩ ΚΑΙ ΔΑΚΡΥΖΩ

ΘΥΣΙΑΣΑ ΤΑ ΝΙΑΤΑ ΜΟΥ
ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ
ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΥΠΗΡΕΤΗΣΑ
ΜΑ ΤΩΡΑ ΤΕΛΕΙΩΝΩ

ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΜΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ
ΝΑ ΒΡΩ ΕΓΩ ΜΙΑ ΛΥΣΗ
ΠΩΣ ΠΕΡΑΣΑΝ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΥ
ΚΑΙ ΕΦΤΑΣΑ ΣΤΗ ΔΥΣΗ

ΡΕΦΡΕΜ

ΒΟΥΒΟΣ Ο ΠΟΝΟΣ
ΕΤΡΕΧΕ Ο ΧΡΟΝΟΣ
ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΝΑ ΚΑΤΣΩ
ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΠΩ

ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΧΕΙ ΚΑΙ
ΤΟΥΣ ΚΑΥΜΟΥΣ ΤΟΥ
ΤΙ ΝΑ ΤΟΥ ΛΕΩ ΤΩΡΑ ΚΙ ΕΓΩ